Kavramlar Ansiklopedisi | Kategoriler | Konular
Fahşânın En Çirkini
Fahşânın En Çirkini
Fahşânın En Çirkini:
Tarih boyunca bazı toplumlarda az, bazılarında
ise fazla bir şekilde süregelen Türkçe'deki anlamıyla ?fuhuş'; günümüzde
-özellikle dünyanın bazı yörelerinde- oldukça yaygın hale gelmiştir. Bu gibi
yerlerde İslâm'ın ?fahşâ-fuhuş' dediği çirkinlikler kanıksanıyor, ayıp
sayılmıyor; hatta çok normal, sıradan davranışlar olarak kabul ediliyor. Fuhuş
özellikle Batı toplumlarında geniş bir sektör haline gelmiştir. Bu sektörde
mekânların yanında, bütün yazılı ve görsel basın ve en son teknoloji bile
kullanılıyor. Bu konuda üretilen ürünler çok rahatlıkla kitlelere ulaştırılıyor.
Evlilik dışı ilişkiler yaygın olduğu gibi, erkek ve kadının evlenmeksizin
beraber yaşaması artık sosyal bir olgu olarak kabul görüyor. Bunun yanında aynı
cinsler arasındaki ilişkiler, hatta evlilikler bile normal karşılanıyor. Bu
ülkelerde fuhş'un sergilendiği mekânlar ise sayılamayacak kadar çoktur.
Mü'minler izzet ve şereflerini, haysiyet ve
insanlıklarını, aile ve nesillerini; çağımızın bu hayâsız hastalığından ancak
İslâm'ın getirdiği ölçülere uyarak, onları ahlâk haline getirerek
koruyabilirler. Kişiyi hemen bütün toplumlarda küçülten, değerini düşüren,
yüksek makamlara çıkmasına engel olan ve kötü tanınmasına sebep olan ?fuhuş'
olayı, aslında İblis'in bir çağrısı ve tuzağıdır. Aklı başında olan insanlar bu
ezelî düşmanlarının böylesine kurnaz ve tehlikeli oyunu karşısında uyanık olmak,
onun çirkin davranışları sevimli gösterme tuzağına düşmemek zorundadırlar.
İslâm, evlilik dışı ilişkilere fuhuş dediği
gibi, bütün çirkin, bayağı, âdi, iffet ve hayâ dışı çirkinliklere de ?fahşâ'
demekte ve hepsini müslümanlara uygun görmeyerek yasaklamaktadır. Müslümanlar
İslâm'ın getirdiği iffet, ahlâk, evlilik ve aile hayâtı ölçülerine uyarak bu
hayâsızlıklardan korunabilirler. Bu çirkin hayâsızlıklardan korunmanın daha
pratik bir yolu da namaz kılmaktır. Kur'an şöyle buyuruyor: ?Sana Kitaptan
vahyedileni oku ve namazı dosdoğru kıl. Gerçekten namaz, fahşâ'dan (bütün çirkin
işlerden, hayâsızlıktan) korur ve münker'den (sevilmeyen davranışlardan)
sakındırır. Allah'ı zikretmek ise en büyük (ibadet)tür. Allah, yapmakta
olduklarınızı bilmektedir.? (29/Ankebût, 45)
Mü'minler de beşerdirler. Onlar da hata
edebilir, bazen ?fahşâ' denilen çirkin davranışlara düşebilirler. Eğer onlar bu
şekilde hataya düşer ve nefislerine zulmederlerse hemen Allah'a istiğfar ederek
affedilmelerini isterler, işledikleri günâhtan tevbe ederler. Onlar imanlarında
sâdık oldukları için bile bile bu gibi hatalarda ısrar etmezler (3/Âl-i İmran,
135). (4)
Allah Teâla insanları, fizikî ve ruhî yönden
belirli bir fıtrat üzere yaratmıştır. Hayatlarını devam ettirebilmek için yeme,
içme, cinsî temas, giyinme ve bunun gibi binlerce ihtiyaçlarını elde etmek
mecbûriyetindedirler. Bu durumda, gerek çevreleriyle (tabiat olarak), gerek
birbirleriyle münâsebetleri kaçınılmazdır. Birbirlerinin haklarını ve
hürriyetlerini tahrip etmeleri, gayrı meşrû yollara sapmaları ve çirkin
davranışlar içerisine girmeleri mümkündür. İşte bu noktada karşımıza fahşâ
kavramı çıkar.
İnsanlar birbirleriyle konuşurken, ölçüyü aşıp,
kötü söz söyleyebilirler. Nitekim Rasûl-i Ekrem (s.a.s.)'in: ?Kötü söz (fâhiş
kelâm), girdiği meclisi kirletir, çirkin gösterir" (Tirmizî, Birr 47)
meâlindeki hadisi, bu mâhiyeti ifâde eder. İftira, dedikodu ve gıybet, fâhiş
kelâm hükmündedir. İnsanlar elleriyle, dilleriyle ve diğer organlarıyla fahşâya
yönelebilirler. Fakat unutulmamalıdır ki her insan, kendi ihtiyariyle işlediği
amellerin karşılığını görecektir. Fahşânın her türlüsü ve fuhuş haram
kılınmıştır. Allah Teâlâ'nın kitabı ve Rasûl-i Ekrem (s.a.s.)'in sünnetiyle
yasaklanan her fiile fahşâ, bu fiilleri irtikâp eden kimselere de fâhişe demek
mümkündür. Ancak yaygın olarak kullanılan "fuhuş" ve "fâhişe" kavramları;
insanlar arasında gayrı meşrû şekilde cereyan eden cinsî ilişkilere tahsis
edilmiştir.
Fahşânın ve fuhşun yayılması, değişik sebeplere
dayanır. Tek bir sebeple izah etmek mümkün değildir. Çarşı putları ve çevre
kültürü, insanları etki altına alır. Kur'ân-ı Kerîm'deki kıssalar dikkatli bir
şekilde incelenirse, mesele kolaylıkla kavranır. Peygamberlerin tebliğine karşı
direnen kavimlerin ilk iddiaları: "Biz atalarımızın yolundan ayrılmayız" hükmü
ile ifâde edilmiştir. Fahşânın ve fuhşun sebebi, atalar kültürü olabilir.
Nitekim bir âyet-i kerimede; "Onlar (müşrikler) bir hayâsızlık yaptıkları
zaman (ve izâ fa'alû fâhişeten) derler ki: ?Biz atalarımızı bunun üzerinde
bulduk. Allah da bize bunu (fuhuşla ameli) emretti (fahşâ ile amel ederiz). O
iman etmeyenlere söyle: Allah hiçbir zaman fahşâyı emretmez. Bilmeyeceğiniz
şeyleri, Allah'ın üzerine mi (atıp, iftira ederek) söylüyorsunuz." (7/A'râf,
28) hükmü beyan buyurulmuştur. Mekke müşrikleri; "Günah işlediğimiz elbiselerle
ibâdet edemeyiz" diyerek, Kâbe-i Muazzama'yı çıplak bir şekilde tavaf
ediyorlardı. O dönemde Kâbe'nin içerisi putlarla (heykellerle) doluydu. Çıplak
bir vaziyette tavaf etmenin doğru olmadığını söyleyenlere karşı "Biz
atalarımızdan bu şekilde gördük. Allah emretmeseydi onlar hiç çıplak bir
vaziyette tavaf ederler miydi?" cevabını veriyorlardı (Mecmuatu't-Tefasir, İst.
1979, Çağrı Yay. c. II, sh. 540 -Kadı Beyazavî-).
Bu psikoloji sadece Mekke müşriklerine has
değildir. Çarşı putları, genel kültür maskesi altında, insanların zihinlerini ve
kalplerini etkisi altına alır. Fahşânın ve fuhşun, değişik gerekçelerle
yayılmasını sağlar. Malûm olduğu üzere, insanları gayrı meşrû yollara çağıran ve
fuhşa sürüklemeye gayret sarfeden şeytandır. Nitekim Kur'ân-ı Kerîm'de:
"Şeytan size kötülüğü, hayâsızlığı (bi's-sûi ve'l fahşâi) ve Allah'a karşı
bilmeyeceğiniz şeyleri söylemenizi emreder." (2/Bakara, 169) hükmü beyan
buyurulmuştur. Şeytanın vesveseleri ile fuhşa meyleden insanların sayısı az
değildir. Fâhişelerin ve fuhuşla geçinen insanların velisi şeytandır.
Câhiliyye döneminde fuhuş bir kazanç yoluydu.
Muhammed Ali Sâbûnî, bu hususta şunları zikretmektedir: "Araplardan bazıları
genç kız ve câriyeleri bir eve oturtarak zinâ yaptırırlardı. O evde fuhuş
yapıldığının herkes tarafından bilinmesi için, kapıların üzerine bir bayrak
asarlardı. Bu evlere mevâhir adı verilirdi. Şâyet bu evlerdeki kadınlardan
birisi, bu rezâleti işlemeye yanaşmazsa, efendisi onu zorlayarak yaptırırdı."
(Muhammed Ali Sâbunî, Ahkâm Tefsiri, İst. 1984, Şamil Yay., c. II, s. 203).
Câbir bin Abdullah (r.a.)'dan rivâyet edildiğine göre, münâfıkların reislerinden
Abdullah İbn-i Selül'ün Museykete ve Umeymete isimli iki câriyesi vardı. Bunları
para karşılığında fuhşa zorluyordu. Bunlar durumu gidip Rasûl-i Ekrem (s.a.s.)'e
bildirdiler ve şikâyette bulundular. Taberi, Mücahid'den şöyle rivâyet eder:
Araplar câhiliyye devrinde, genç câriyelerine zorla fuhuş yaptırırlardı.
Kazandıkları parayı kendileri yerlerdi. Abdullah İbn Selül'ün de fuhuş
yaptırdığı câriyeleri vardı (İbn Kesir, Tefsirû'1 Kur'âni'l-Azîm, Beyrut 1969,
c. III, s. 289; Ayrıca M. Ali Sâbunî, a.g.e., c. II, s. 188; Mec'muâtu't-Tefâsîr,
c. IV, s. 395; Tefsir-i Mücâhid, Katar 1396, s. 442).
Günümüzde beyaz kadın ticareti yapan çeteler ve
genelevi patronları vardır. Tâğûtî iktidarlar "genelev sistemini"
benimsemişlerdir. Fahşânın ve fuhşun yayılması, şeytanın velâyetini kabul eden
iktidarlar tarafından gerçekleştirilmektedir. Dolayısıyla kötülüklerin
önlenmesinin (nehy-i ani'l-münker) farz olduğuna inanan her insan, tâgûtî
iktidarlara karşı mücâdele vermek zorundadır. Fahşânın ve fuhşun başka türlü
önlenmesi mümkün değildir. Her tâgûtî güç bir fâhişedir. Bu hakikat asla
unutulmamalıdır. (5)
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.