Kavramlar Ansiklopedisi | Kategoriler | Konular

Siyâsî Anlamda Velâyet-Kadın İlişkisi

Siyâsî Anlamda Velâyet



Siyâsî Anlamda
Velâyet-Kadın İlişkisi

İslâmî açıdan kadın, toplumun
bir ferdidir. Sorumluluk bazında kadın ve erkek arasında bir fark bulunmaz.
Mes'ûliyet açısından erkek hangi haklara sahipse, kadın da aynı haklara
sahiptir. Sosyal, eğitim ve öğretim haklarının icrâ edilmesinde hiçbir fark
yoktur. Kadın ailenin geçimi için meşrû olarak çalışabilmektedir. Yalnız bu
konuda yetki, birinci derecede erkeğe aittir. Kadın, meşrû olmak kaydıyla karar
verebilir.
Yüce Allah, Hz. Âdem babamız ve
Havvâ vâlidemizi yaratmış, ikisine de aynı sorumluluğu vermiştir (Bkz. 7/A'Râf,
23). Şeytanın kandırmasıyla sorumluluğu sadece Hz. Âdem'e yüklememiştir: ?Ben
sizi o ağaçtan men etmedim mi?? (7/A'râf, 22) ifadesiyle bu durum
açıklanmıştır. Hz. Âdem ve Havvâ'nın; ?... Biz kendimize zulmettik...?
(7/A'râf, 23) şeklindeki itiraflarıyla, kadın ve erkeğin suç konusunda farklı
olmadığı anlaşılmaktadır.
Kur'ân-ı Kerim'de kadın ve
erkek arasında sorumluluk ve görev bazında bir ayrım bulunmazken, kamu görevine
katılıp katılmama hususunda değişik görüşler bulunur. Söz konusu iddiaların
âyetlerden ziyâde, Hz. Peygamber'in hadisi ve örflere dayandığı anlaşılmaktadır.
Buna göre, ?kadınlardan idareci olur mu?? sorusuna verilecek cevap konumuzun
aydınlanması açısından önem taşır. Kur'an'da, kadının böyle bir görev almasına
mâni olan bir âyete rastlanmaz. Yüce Allah, idareci olacak kişide ehliyet,
adâlet ve yapacağı işlerde Allah ve Peygamberini hakem tayin etme şartlarını
arar (Bkz. 5/Mâide, 58-59). Yoksa, bu işleri yapacak kişinin erkek veya kadın
olmasında bir sınırlamaya gitmez. Diğer taraftan, Kur'ân-ı Kerim'de Hz.
Süleyman'ın muhâtap olduğu Sebe' melîkesi Belkıs kıssası anlatılır. Adı geçen
kraliçenin, yaptığı işlerde istişâre etmesi, zulümden uzak ve kararlı tutumu
açıklanır. Hz. Süleyman'la tanıştıktan sonra, ?Rabbim ben kendime
zulmetmişim. Süleyman'la birlikte âlemlerin rabbi olan Allah'a teslim
oluyorum...? (27/Neml, 22-24) sözleri, onun makam ve saltanatının iman
etmesine engel olmadığını hatırlatır.
Kadın hükümdarla ilgili başka
bir örnek, Hz. Peygamber'in sünnetinde bulunur. Hz. Peygamber, İslâmî tebliğ
çerçevesinde, İran kralına bir mektup gönderir. Fakat kral mektubu parçalar. Hz.
Peygamber de buna bedduâ eder. Neticede kral ölür. Yerine kızı görevi devralır.
Bunun üzerine Hz. Peygamberimiz şöyle buyurur: ?İşlerini bir kadının
irâdesine bırakan kavim felâh bulmayacaktır.? (Buhârî, meğâzî 64/82) Dikkat
edilirse bu kadın, inançsız bir kadındır. Babası hangi inanç üzerinde ise kızı
da aynıdır. İslâm âlimleri arasında 2/Bakara, 228 ve 4/Nisâ, 34 âyetleri ve
zikredilen hadis-i şerif delil gösterilerek kadının idareci olamayacağı
belirtilmektedir (Bkz. Hayreddin Karaman, Kadının Şâhitliği, Örtünmesi ve Kamu
Görevi, İ. A. Der. C. 5, sayı 4, s. 284-291, Ank, 1991; Said Şimşek, Günümüz
Tefsir Problemleri, s. 356-361).
Yukarıda işaret edilen âyetlere
ve hadis-i şerife baktığımızda kadının idareci olamayacağı ifade edilmez. Kur'ân-ı
Kerim iyi tetkik edildiğinde, gerekli bilgi, beceri ve şartları taşıyan kadından
yönetici/idareci olabileceği anlaşılmaktadır. Ayrıca Tevbe sûresi 71. âyet ve Hz.
Âişe vâlidemizin başkanlığını yaptığı Cemel vakası, olayın diğer boyutunu
oluşturur. Nakillere mûtedil yaklaşıldığında, İslâmî açıdan gerekli kriterleri
taşıyan her insandan idareci olabileceği anlaşılmaktadır. Yeter ki âdil, ehil ve
insanlara yaratılıştan verilen haklara saygılı olsun. Söz konusu temel hak ve
hukuklar verilip, Allah'ın istediği iyilik, adâlet ve velâyet/dostluk
oluşturuluyorsa, bu işleri yapanın cinsiyeti önemli değildir. Bu işleri yapanlar
erkek de kadın da olabilir (Geniş bilgi için, H. Karaman ve Sait Şimşek, a.g.e.
ve sayfalar). Tarih boyunca birçok idareci gelip geçmiştir. İçlerinde dostluğu
önemseyenler olduğu gibi, zâlim olanlar da olmuştur. Kur'ân-ı Kerim, iman eden
insanları ateşte yakan idarecilerin durumunu bildirir (85/Bürûc, 4). İnsanlar
arasında huzurun temini, dostluğun pekişmesiyle mümkündür. İşte İslâm, insanlara
yaklaşarak, sulhun ve dostluğun kurulmasını istemektedir. Yüce Allah, iyi
ilişkilerin gerçekleşmesi için müslümanlara Allah ve Rasûlünün verdiği hükme
râzı olmalarını (33/Ahzâb, 36) ve insanlara şefkatle yaklaşmalarını
istemektedir. Yoksa, kadının idareci olmasını engelleyen bir hüküm
bulunmamaktadır. (11)

  VELÎ/ DOST..
Velî; Anlam ve Mâhiyeti
Allah'ın  Mevlâ ve Vâli Oluşu
Allah'ın Veli Oluşu. Allah'ın Sıfatı Olarak el-Velî
el- Mevlâ
el-Vâli
Allah Kimlerin Velîsidir?.
Allah Bazı Kimselere Dost Değildir
Dostun Nitelikleri Velâyette/Dostlukta Aranan Özellikler
Dost Olmak; Allah'a, Rasûlüne ve Mü'minlere. Allah ve Rasûlüne Dost Olmak
Müslümanların Birbirleriyle Dostlukları
Kur'ân-ı Kerim'de Velî ve Velâyet (Dost ve Dostluk) Kavramı
Peygamber ve Onun Yolunu İzleyenler Dışındakileri Dost Kabul Edenler, Âhirette Büyük Pişmanlık Duyacaklar
O Gün Dostlar, Düşman Kesilecek
Başta Yahûdiler Olmak Üzere Ehl-i Kitab'ın Çoğu, Kâfirlerle/İnkârcı Ateistlerle Dostluk Ederler
Tâğutları Velî/Dost Edinmek
Allah'ın Düşmanlarını ve Mü'minlerin Düşmanlarını Dost Edinmek
Zâlimlerle Dostluk
Onursuz Kâfirleri Dost Edinenler, İzzet ve Şerefi Onların Yanında mı Arıyor?.
Mü'minlerin Kâfirleri Velî/Dost Edinmesi
Düşmanlıkta Aşırı Gidilmemesi, Düşman Bir Toplumun Bir Gün Dost Olabileceği
Düşmanı Yakın Bir Dost Haline Getirmek İçin Güzel Tavır
Hadis-i Şeriflerde Velâyet/Dostluk.
Düşmanlık ve Dostluk; Tevhidin Gereğidir, İmanın Dışa Yansımasıdır
Velîliği Gerekli Olanlar
Velî Edinilmesi Yasak Olanlar
Velâyetin Siyasî Görüntüleri
Siyâsî Anlamda Velâyet-Kadın İlişkisi
Müslüman Olmayan Akrabalarla Dostluk ve İlişki
Evliyâullah / Allah'ın Velîleri Kimlerdir?.
Tasavvuf Etkisiyle Velî ve Evliyâ Kavramlarında Anlam Kayması
Tasavvuftaki Evliyâ Nasıl Bir Kişiliktir?.
Velî Kültü Velî kültünün kaynağı ve mâhiyeti
Velî Kavramıyla İlgili Bazı Tasavvufî Terimler Velî Kavramının Tasavvufî Yorumla Anlaşılmasına Yardımcı Olabilecek Bazı Tasavvufî Kavramlar
Abdal
Arâis-i Hak
Arbede
Ârif
Atılan ok geri dönmez
Azrâ
Bed duâ
Bekçi
Beşler
Bî-reng
Büdelâ
Cihad
Çaput
Çarpmak
Derviş
Destur
Dörtler
Efendi
Efrâd
Eren
Evliyâ
Evliyâiye
Evtâd
Fal
Fenâ fillâh
Fenâ fişşeyh
Feyz
Firâset
Gavs
Gayb erenler
Habîbiye
Hâce, hâcegân
Hâcib-i Hak
Hâtemu'l-Evliyâ
Hatm-i Hâce
Hayâl
Hayzu'r-ricâl
Hıfz
Himmet
Hulûl
Hulûliye
Hurriyye
İlhâm
İmâmân
İnhinâ
İnsân-ı Kâmil
İrfân
İhvân
İstiğâse
İstimdâd
Istişfâ'
İşrâf
Keşf
Kırklar
Kıtmîr
Kutb (kutub)
Meded
Mürid
Mürşid
Nâz
Nazar
Niyâz
Nübüvvet
Nücebâ
Nükabâ
Pîr