Kavramlar Ansiklopedisi | Kategoriler | Konular
Çocuk Cennet Kokusu, veya...
Çocuk
Çocuk: Cennet Kokusu, veya...
Aile hayatının dinimizdeki
büyük önemi acaba nedendir? Sadece erkek ve kadın, birbirlerini tamamlasınlar
diye mi? Birbirlerinin maddî ve manevî ihtiyaçlarını gidersinler diye mi? Helâl
yoldan dünyevî zevk ve huzura kavuşsunlar diye mi? Evet, bütün bu saydıklarımız
önemlidir. Önemlidir ama, yeterli değildir. İslam'da evlenmenin, ailenin teşvik
edilmesi, sadece bunlar için değildir. Ailenin esas sebep ve hikmetlerinden
belki en önemlisi nesildir, çocuk dünyaya getirmek ve yetiştirmektir. Ümmetin
sayıca ve keyfiyetçe büyüyüp güçlenmesine sebebiyettir. Dünyada gereksiz ve
hikmetsiz hiçbir ittifak mevcut değildir. Bu dünya hikmet dünyası ve sebepler
âlemidir. Ne gökten elma yağar, ne yerden insan biter. Meyve için ağaca, çocuk
için evlenmeye ihtiyaç vardır. İnsanlar, bu ilâhî kanuna uydukları, yani
evlendikleri takdirde, nasiplerinde de varsa, kendilerine çocuk ikram ediliyor.
Dünyaya imtihan için gönderilen ve hiçbir şey bilmeyen bu minnacık misafirin
emrine, Allah, onun anne ve babasını veriyor. O küçük yavruya anne ve babasını
hizmetçi kılıyor. Bu hizmetçiler için bu küçük insan, bir yönüyle lütuf, bir
başka yönüyle azap vesilesidir.
Çocuk, ebeveyni için bir
lütuftur. Çünkü onlar, Allah'ın bu narin, nazlı ve cennet adayı sevimli
yaratığına yaptıkları hizmet için, aynı zamanda sevap kazanıyorlar. Küçük bir
bebek, hele insanın kendi çocuğu olunca, eve ve aileye büyük bir huzur, mutluluk
ve neşe katıyor, ailenin temellerini sağlamlaştırıyor. Bununla birlikte,
çocuklarına baktıkları, yedirip içirdikleri için ebeveyne bunlar sadaka oluyor,
anne-baba bu yüzden sevaba giriyor. Hayatında bir tek ihtiyaç sahibinin dahi
yüzünü güldürmemiş en cimri bir insan bile, çocuklarına yaptığı masraflar
dolayısıyla sadaka sevabına nail olur. Çocuk yine bir lütuftur; çünkü anne ve
babası ona, nereden gelip nereye gittiğini, bu dünya hayatında vazifesinin ne
olduğunu güzelce anlattıkları takdirde tebliğ ve irşad şerefinden hisse sahibi
olur. O çocuğun bir ömür boyu işleyeceği bütün güzel amellerinden bir pay
alırlar, sevabına ortak olur. Bir nevi ölümsüzleşir hayırlı evlât yetiştiren
ebeveyn, sevap kazanmaya öldükten sonra da devam eder; akan, sürekli bir
sadakadır müslümanca yetiştirilen çocuk.
Çocuk, diğer yönüyle de bir
azap vesilesidir. Zira ebeveyni o ilâhî emanete Rabbini güzelce tanıtmadıkları,
terbiyesine yeterince dikkat etmedikleri takdirde, onun işleyeceği günahlardan
sorumlu tutulacaktır. Yine, onun dünyevî mutluluğu adına, bazen kendi
âhiretlerini tehlikeye atıp, meşrû olmayan kazanç yollarına teşebbüs
etmelerinden dolayı evlatla sınavı kaybedebilir. "Ey iman edenler! Kendinizi
ve çoluk çocuğunuzu cehennem ateşinden koruyun. Onun yakıtı insanlar ve
taşlardır." (66/Tahrîm, 6) "Doğrusu, mallarınız ve evlatlarınız bir
fitne/sınavdır." (64/Teğâbün, 15) Her konuda olduğu gibi, aile yönetimi ve
çocuk yetiştirme konusunda da örneğimiz Allah rasülü'nün bu konudaki
sorumluluğumuzu hatırlatan hadisi meşhurdur: "Hepiniz çobansınız ve hepiniz
güttüklerinizden (idare ettiğiniz kimselerden) sorumlusunuz." (Buhari, Cum'a
11; Müslim, İmâre 20)
İnançlar, değerler, gelenekler
ve iyi alışkanlıklar, daha çok aile içinde kazanılır. Çünkü çocuğun şahsiyetini
kazandığı devre, aile içinde geçer. Onun en çok sevdiği, inandığı, güvendiği ve
özendiği ideal tip, anne ve babadır. Sağlam bir iman ve ahlak düzeninin hakim
olduğu ailenin çocuklarına verdiğini hiçbir okul ve kurum veremez. Buna
karşılık, inanç ve ahlak yönünden bozulmuş ailelerin oluşturduğu toplumlar,
dünya ve ahiret azabının davetçileridir.
Çocuk dünyaya gelince çocuğa
ilk bant kaydı yapılacak; kulaklarına ezan okunacak ve kamet getirilecek.
Müslümanlar, bin dört yüz senedir bu sünneti yaşarken bir kısım geri zekâlılar,
"bir günlük çocuk, ezanı duyar mı? Ne anlamsız şey bu yapılan?" diyorlardı. Ama
günümüz ilmi, bir günlük çocuğun değil; ana karnındakinin bile duyduğunu
söylüyor. "Duyduğu kelimeler, şuur altına yerleşir" diyor.
İşte biz, bir günlük çocuğun
kulağına ezan okuyoruz. "Allahu Ekber = En büyük Allah'tır diyoruz. Çocuk
büyüyünce yöneticilerin "en büyük benim" sözüne kanmasın, en büyük olanın ne
futbol takımları, ne mal-mülk ve para, ne makam, ne şan olmadığını dünyaya adım
attığı gün idrak etsin ve fıtratı bozulmasın diye ezan okuyoruz. Allahu Ekber'le
adım atılan dünyaya, cenaze namazında yine Allahu Ekber'le veda edileceğinden;
bu iki kapı arasındaki yolculukta her konuda en büyük olanın Allah olduğu
bilinci yer etsin istiyoruz.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.):
"Her doğan çocuk, İslam fıtratı üzerine doğar. Anne babası onu yahûdi,
hıristiyan veya mecusi (hatta müşrik) yapar." (Buhâri, Cenaiz 79, 80, 93;
Müslim, Kader 22-25) buyuruyor. "Müslüman yapar" demiyor. Çünkü çocuk zaten
müslüman. Onun içindir ki İslam dini, dünyadaki bütün çocukları müslüman kabul
eder.
Çocuğa sıhhat vermek için
çalışmayız, o doğuştandır. Biz, sıhhati bozacak zararlı hava, yiyecek, içecek ve
giyeceklerden koruduğumuz gibi çocuğun fıtratında getirdiği İslam'ı bozacak
etkenlerden korumamız gerekir. Çocuğun en güçlü eğitimi, aileden aldığı
eğitimdir. Çünkü ailedeki eğitim, yirmi dört saat devam eder. Okullar, daha çok
öğretim yeri olsa bile terbiye, ahlak, duygu eğitimi en köklü şekilde ailede
kazanılabilir. Günümüzde okullarda öğretilenlerin de, öğretilmesi gereken
doğrular olup olmadığı müslümanca değerlendirilmeli, evde yanlışlar tashih
edilmeli, küfür ve şirk mikropları bünyede büyüyüp yerleşmeden temizlenmelidir.
Unutmamalıyız ki, yaşlıyken öğrenilenler, su üzerine yazılan yazıya benzese de;
çocukken öğrenilenler, mermer üzerine yazılan yazı gibidir.
İslam'da çocuk
sahibi olmak, büyük sorumluluk gerektiren bir durum olarak değerlendirilmiştir.
Çocuğun dünya ve âhiret mutluluğunu gözetmek, onu dünyaya getiren insanların
önemle üzerinde durmaları gereken bir konudur. İslamiyet, bu hususta birinci
derecede babayı sorumlu tutar. Anne de bu sorumluluğa ortaktır. Ailenin iç
düzeniyle birlikte çocukların bakım ve yetiştirilmesi, onun sorumluluk alanına
girmektedir (Bkz. Buhâri, Rikak 17; Müslim, İmâre 5). Bu sorumluluğun çocuk
açısından sonucu, onun ana baba üzerinde bazı haklara sahip olmasıdır.
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.